Ο ΠΟΝΤΟΣ
Ο όρος Πόντος συναντάται για πρώτη φορά στον Όμηρο με τη σημασία θάλασσα και συνοδεύεται συνήθως απο επίθετα , όπως ατρύγετος, ηεροειδής, ιχθυόεις, μέλας κτλ.
Από τον πέμπτο π.Χ. αιώνα ο όρος Πόντος υπονοεί τον Εύξεινο και χρησιμοποιείται έτσι από τους Αισχύλο, Θουκυδίδη, Ευριπίδη, Αρισταφάνη, Αριστοτέλη και άλλους.
Ο Ξενοφώντας, όμως είναι ο πρώτος Έλληνας ιστορικός συγραφέας που περιέρχεται την περιοχή , μαζί με την πορεία των Μυρίων, και την καταγράφει λαογραφικά και γεωγραφικά.
Στους αρχαίους συγγραφείς, Ησίοδο, Πίνδαρο και στους μεταγενέστερους, όταν χρησιμοποιείται η λέξη <<Πόντος>> στην ονομασία θαλάσσιου χώρου, αυτή ταυτίζεται με τόν Εύξεινο Πόντο.
Μετά τον Ξενοφώντα, οι γεωγράφοι και συγγραφείς αποκαλούν <<Πόντο>> την νότια περιοχή του Εύξεινου Πόντου, που περιλαμβάνει τον παραλιακό χώρο ανάμεσα στον Άλυ ποταμό και την Κολχίδα , ανατολικά της Τραπεζούντας , από την πόλη Διοσκουριάδα ως το δυτικό τμήμα της Σινώπης.
Αποσπάσματα από την Εγκυκλοπαίδεια του Ποντιακού Ελληνισμού (Εκδ. Μαλλιάρης–Παιδεία)
Dipa1965 (derivative work, original bitmap by Trbz1461) Map of Pontos before 1922