Δελτίο τύπου κατά της M. Ρεπούση

Για τα όσα εκ νέου είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τις θέσεις της Ιστορικού και βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου κ. Μ. Ρεπούση, εμείς ως Ο.Σ.Ε.Π.Ε., δεν έχουμε παρά να επισημάνουμε για άλλη μια φορά πως η άρνηση της Ιστορίας δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε Ιστορία και να την παραπέμψουμε στο ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) που μεταξύ άλλων αναφέρει ”η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες”.

Αν οι δικές μας θέσεις και το δίκαιο αίτημα μας, της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού της Μ.Α. κρίνεται από την κ. Μ. Ρεπούση και τον κάθε αρνητή της στον Ελλαδικό χώρο ως εθνικιστική προπαγάνδα, την στιγμή μάλιστα που προ λίγων ημερών καταδικάσαμε με Δελτίο Τύπου τον εθνικισμό που εκκολάφτηκε στη χώρα μας, τους θυμίζουμε εκ νέου τις δηλώσεις Τούρκων διανοούμενων που μόνο εθνικιστές δεν είναι.

Fikret Baskaya, από τους διανοούμενους που έχουν υποστεί τις περισσότερες διώξεις στην Τουρκία για της θέσεις του: ‘Η Ιστορία, όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η Ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη Ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες, λαοί…”.

Pervin Erbil, κοινωνική ανθρωπολόγος – ερευνήτρια: “Η περίοδος μεταξύ των ετών 1914-1924 αποτελεί τον πιο τραγικό και μεγάλο κρίκο της αλυσίδας της εκκαθάρισης των Ρωμιών της Ανατολής. Το οθωμανικό κράτος, μετά από αυτό το πραξικόπημα στις αρχές του 1913, ενστερνίστηκε την πολιτική επιλογή της εκκαθάρισης όχι μόνο των Ρωμιών αλλά και όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών, και εφάρμοσε αυτήν την πολιτική χωρίς κανέναν οίκτο και με μεθόδους άκρατης βίας.

Στην πλευρά αυτή της θάλασσας δεν είναι αρκετά γνωστές οι διαστάσεις της κοινωνικής τραγωδίας και τα επακόλουθά της, που προέκυψαν κατά την εφαρμογή αυτής της κρατικά οργανωμένης πολιτικής της εκκαθάρισης. Οι επιχειρήσεις εκκαθάρισης δεν μπορούν να θεωρηθούν πράξη εκδίκησης, αφού ξεκίνησαν τουλάχιστον πέντε χρόνια από την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη. Εξάλλου η εκκαθάριση είναι μέσα στο πρόγραμμα του κομιτάτου ‘Ένωση και Πρόοδος’…”.

Mehmet Akyol, στο άρθρο του με τίτλο “Τα χρόνια 1915-1923 είναι της Εθνοκάθαρσης”: “Στα χρόνια του πολέμου η πολιτική αυτή της Εθνοκάθαρσης μετατράπηκε σε επίσημη πολιτική εκτοπισμών. Η απόφαση της 24 Απριλίου 1915 για την εξόντωση των Αρμενίων ήταν μια κυβερνητική απόφαση. Tο 1916 υπήρξε μια δεύτερη απόφαση εκτοπισμών κατά των Ρωμιών και τα υπάρχοντα και οι περιουσίες τους διετέθησαν στον έλεγχο των ”Επιτροπών Εγκαταλειμμένων περιουσιών”.

Επίσημα φαινόταν σαν μια απόφαση εκτοπισμού ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια πράξη εθνοκάθαρσης. Με τέτοιες μεθόδους εθνοκαθάρσεων και με βάση την άρνηση της εθνικής ύπαρξης λαών εγκαθιδρύθηκε το νέο τουρκικό κράτος”.

Taner Akçam, ιστορικός στο τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημίου Clark Μασαχουσέτης: “Όλες οι διαθέσιμες οθωμανικές πηγές καταδεικνύουν μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: πριν από τον πόλεμο, η Επιτροπή Ένωσης και Προόδου (ΕΕΠ), αφού πρώτα σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή ένα σχέδιο με στόχο την -με δικά τους λόγια- ‘απελευθέρωση από τα μη – τουρκικά στοιχεία’ της περιοχής του Αιγαίου, στη συνέχεια, και με πρόσχημα τον πόλεμο, επεξέτειναν το εν λόγω σχέδιο ώστε να περιλαμβάνει ολόκληρη την Ανατολία”.

Recep Marasli, στο άρθρο του “Ο μύθος του Τουρκικού Εθνικοαπελευθερωτικού Πολέμου”: “Όλη αυτή η διαδικασία πώς μπορεί να επονομαστεί ως ‘Τουρκικός Εθνικοαπελευθερωτικός Αγώνας’ χωρίς να χρησιμοποιηθούν οι έννοιες ‘εθνοκάθαρση’, ‘εξορία’, ‘γενοκτονία’, ‘αφομοίωση’ και ‘εθνο-καταπίεση’; Η υπό συζήτηση διαδικασία, αν και μπορεί να συμπεριλαμβάνει έναν ‘εθνικό αγώνα’, αυτή δεν περιείχε καθόλου αντι-ιμπεριαλιστικό και ούτε έναν προοδευτικό δημοκρατικό χαρακτήρα”.

Sibel Özbudun, συγγραφέας: “Είναι προφανές ότι στα θεμέλια του ρεπουμπλικανικού καθεστώτος βρίσκεται η ‘Μεγάλη Καταστροφή’. Όμως, μέσα σ’ αυτήν τη διαδικασία υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να βγει στην επιφάνεια. Κατ’ εμέ στη Γενοκτονία ή στη Μεγάλη Καταστροφή υπάρχει κάτι πιο σημαντικό από τον αριθμό των νεκρών… Η αιτία που πρέπει να αποκαλυφθεί αυτή η αλήθεια είναι η άπειρη έκταση της λήθης και της καταραμένης σιωπής. Αυτό το καθήκον μπορούν να το αναλάβουν και να το διεκπεραιώσουν αυτοί που δεν έκλεψαν ούτε μια μπουκιά από τους μη-μουσουλμάνους, που είναι οι φτωχοί Τούρκοι και Κούρδοι. Το μόνο ατόπημα που αυτοί έχουν κάνει είναι ότι έχουν πέσει θύματα της σοβινιστικής προπαγάνδας κατά της αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Με άλλα λόγια το καθήκον αυτό μπορούν να το κάνουν αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από τις αλυσίδες τους”..

Ιωάννης Μπουρσανίδης
Πρόεδρος

Ηλίας T. Μαυρίδης
Γεν. Γραμματέας